Zoals je weet leven landschildpadden op het land en zeeschildpadden in de zee. Maar de zeeschildpad let wel zijn eieren op het land.
Op een dag kroop een mooie vrouwtjes zeeschildpad aan land en toen zag zij daar een knappe mannetjes landschildpad. Ze keken elkaar eens diep in de ogen en ze werden zo halsoverkop verliefd op elkaar. Ze zaten de hele dag lieve woordjes tegen elkaar te zeggen en te knuffelen. Na een tijdje besloten ze dat ze voor altijd bij elkaar wilde zijn en ze gingen trouwen.
Soms leefden ze in de zee samen en dan weer woonden ze op het land. En ja hoor, na een tijdje kwamen er kleine babyschildpadjes. Het was een gezellige familie. Maar op een dag merkte de zeeschildpad dat ze helemaal geen zin had om aan land te gaan. Ze voelde zich daar niet meer zo prettig. Toen ze het tegen de landschildpad vertelde werd hij eerst erg boos. Ze kregen een knallende ruzie waarin ze hele nare dingen tegen elkaar zeiden. Op het laatst moesten ze er allebei van huilen. De kindschildpadje zaten stilletjes in een hoekje: ze werden er gewoon bang van en ook wel boos.
Na een tijdje merkte de landschildpad dat hij geen zin had om in de zee te leven en toen hij dit aan de zeeschildpad vertelde zei ze eerst heel veel dagen niks meer en toen kregen ze toch een vreselijke ruzie! Verdrietig kropen de kindschildpadjes over het strand. Wat wat was die ruzie toch afschuwelijk!
Toen de vader – en moederschildpad weer wat rustiger waren besloten ze naar de Uil te gaan en er over de praten. De uil luisterde naar hen en hij hielp hen ook weer naar elkaar te luisteren en niet door elkaar te praten of te schreeuwen. Uiteindelijk besloten vader – en moederschildpad dat het toch beter was als de zeeschildpad weer in de zee ging leven en de landschildpad weer op het land. De uil vroeg doen: maar hoe zal het dan met de kindschildpadjes gaan, want die kunnen én op het land én in de zee wonen? Die voelen zich fijn en bij vaderschildpad én bij moederschildpad.
Vader – en moederschildpad zeiden dat ze het goed zouden regelen, want ze hielden zielsveel van hun kinderen. En zó leefden de kindschildpadjes voortaan om de beurt in de zee en op het land, want ze wilden zowel bij hun vader als bij hun moeder zijn.
Bron vrij vertaald naar “Turtle Story” van Janet Jonhston in “Trough the Eyes of Children” (1997)